MAVİ KULÜBE: BENİM ORTA OKULUM!
İthaf
MAVİ KULÜBE GAZETE BAYİSİ: BENİM ORTA OKULUM!
Bircan ÜNVER, IşıkBinyılı.Org
Bu yazı sevgili dayım, ışıklar içinde uyusun, Nihat Kaluç’a ithaf edilmiştir.*
Bu görsel, 1970’lere dönerek Mavi Kulübe’yi görsel olarak canlandırabilmek için, alın yazısı ve sol-alttaki bulunmuş olduğu yere referans hariç, #Grok ile üretilmiştir.
2017 yılında, özellikle kendisini İstanbul’daki evinde ve henüz kendisi de yengem de hayatta iken yazmış olmama rağmen, ancak şimdi değerli anısına sevgi ve hürmetle yayınlıyorum.
Herkesin yaşamında, görünen-görünmeyen, bilindiği kadar bilinmeyen ve yaşamını doğrudan etkileyen unsurlar vardır. Bu her zaman bire bir anne-baba veya okul-öğretim kanalıyla da olmayabilir…
İşte, bu çerçevede sanırım yazı, çizi, okumak, haber, yorum, gazete benzeri tüm konulara genel ilgimin temelinde, Nihat Dayım’ın Mavi Kulübe’si yer alır.
Nedir bu Mavi Kulübe?
Şişli, Çifte Cevizler durağından Halide Edip Adıvar Caddesine girince, 500mt. kadar içeride cadde üzerinde o zaman tek tük bir-iki apartman ve bizde annem-babam kardeşlerim iki katlı cadde üzerinde ki bir evde oturuyorduk!
Yedi kardeşin en büyüğü olarak, her zaman evin bakkal, manav, manifatura, kırtasiye gibi alışverişleri için Annem sürekli beni gönderirdi. Benden bir ve üç yaş küçük iki erkek kardeşim zaten çoğunlukla sokakta oyun oynadıkları için ve zaten taa altı-yedi yaşından itibaren de evin günlük alışverişlerini yapmakta olduğum için, benim için bu çok doğaldı da… Ve şikayetim de yoktu…
Hele, sanırım 12 yaşlarında idim, Nihat Dayım’ın, tam da bizim evin bulunduğu ve 50mt. den daha kısa bir mesafede ve tam da aşağıya doğru ilk sokak ile kesişen noktada bir Gazete-Dergi Kulübesi vardı…
Annem ne zaman manava, bakkala gönder ise ilk olarak hemen oraya koşarak gider, kulübenin içinde alâl acele o günkü gazeteler ile haftalık/aylık dergileri tarardım…
Dayımın büyük oğlu Metin, “Halam camdan sana bakıyor,” diye uyarınca ve Annem de camdan içeri girer girmez, bir torba içinde evde okumaya devam etmek üzere dergi ve/veya gazeteleri de ödünç alır ve yine bu kez koşa koşa Annemin istediklerini alır ve eve dönerdim…
Taaa İstanbul Bankası’nda 17 yaşında çalışmaya başlayana kadar ve okulda bulunmadığım tüm zamanlarda da bu böyle devam etti…
O gazete kulübesini çok sevmiştim…
Dayımın büyük oğlu Metin ve sonrasında da Çetin, benim günlük gazeteleri okuma merakımı bildikleri için ve Annem’e de hiç bir şey sezdirmeden, buna Dayım’da dahil, benim bu ilgimi o süreçte hep desteklediler…
Şahsen, belki halen bugünki yapmaya çalıştığım her şeyin temelinde, o dönem her gün düzenli olarak okuduğum gazeteler ve dergilerin önemli bir etkisi, rolü olduğunu söyleyebilirim…
Hatta Babam eve sürekli Milliyet gazetesi ile gelir, Annem de Günaydın gazetesi alır ve özellikle Annem, onun ekindeki foto-romanları okurken ben de Mavi Kulübe’de taaa 12 ve 13 yaşından itibaren o dönemin Yeni Ortam ve Cumhuriyet Gazeteleri ile Sanat dergilerini okurdum…
* * *
Esasında yıllar yılı o kulübenin adını da hiç bilmiyordum… Ya da hiç anımsamıyordum…
Nihat Dayım ve yiğenlerime bu gönül borcu hep içimde kalmıştı!
Çok gecikmiş teşekkürlerimi yıllar sonra ve onlar Halide Edip Adıvar Mahallesi’nden taşınalı da sanırım en az bir otuz-kırk sene olmuşken, nihayet geçtiğimiz 6 Kasım 2017’de; dört çocuğundan üçünün de aynı apartmanda oturduğu Alibeyköy’de ki evlerinde ziyaret ederek, gecikmiş teşekkürlerimi o ziyaret esnasında ilettim.
Dayımın gazete okuma alışkanlığı o günkü kadar taze ve haberleri de yine aynı heyecanla ilerleyen yaşına rağmen takip ettiğine tanık oldum.
Yine yiğenlerim, evin her tarafında dayımın biriktirmiş olduğu/atamadığı ve atmak istemediği gazetelerden kesilmiş yazılar ile dolu olduğunu, dayımın önünde hep birlikte konuştuk.
O zaman sordum, o gazete kulübesinin bir adı var mıydı?
Çetin ve Dayım söyledi: Mavi Kulübe
Adı da çok güzelmiş, ilk kez şimdi öğrendim, dedim…
İşte bu Mavi Kulübe, benim okulum, bir bakıma orta okulum ve kendi kendime de eğitim-öğrenim ve gelişme sürecimin temeli olmuştur…
Teşekkürler Nihat Dayı’cığım…
Teşekkürler sevgili yiğenlerim Metin ve Çetin...
Özellikle siz daha çok küçükken ve ben de henüz ilk gençlik yıllarımda iken Mavi Kulübe’nin kapısını her zaman bana açık tutmuş olduğunuz için…
_ . _
Açıklama – 1: Bu yazı, ilk kez hayata geçmeyen ve tasarlama aşaması sonuçlanmayan <yerelce.biz> projesinde deneme yayını olarak 5 Şubat 2018’de yayınlandı.
2. Nihat Dayım (Kaluç), maalesef yurt dışında iken, İstanbul’da 28 Ocak 2025 tarihinde yaşama veda etmiştir.
